365 dagen geleden dacht ik ‘geniet van het heden’ Het jaar is voorbij gegleden en die 365 dagen behoort bijna tot het verleden Kerst staat voor de deur en ik geniet nu al van de dennengeur De sfeer van mijn kerstinterieur bepaalt gelukkig mijn wisselvallige humeur Gezellig weer de kerstlichten aanzetten en onder kerstboom, voor mijn familie, de kerstpakketten Het hoort er nu eenmaal bij, het internetten, en/of even met familie/vrienden te gaan chatten Kerst voor mij de gezelligste tijd, een gevoel van volmaaktheid vanwege je gejaagdheid in je alledaagsheid Bijv. op een zaterdagavond, een muziekje op de achtergrond melancholisch staren naar het plafond Een ding wat bij mij al 365 dagen lang vaststond, is intens genieten, 1x per jaar, van mijn kerstavond

Kerstmis Het was de eerste keer in mijn leven, een kerstmis zonder gezin. Natuurlijk was er wel een boom met lampen, ballen en slingers erin. Een eenzaam kerstontbijt, alles was anders dan vroeger, want dat is verleden tijd. Je mist dan toch wel die warmte en gezelligheid. Je probeert de leegte op te vullen en dat lukt natuurlijk niet, ondanks het Christusfeest heb je toch wel veel verdriet. Een ding houdt je dan nog op de been, de gedachte volgend jaar ben je misschien niet meer alleen, en dan kun je kerstmis weer samen vieren.

een aantal jaren was je alleen zonder mensen om je heen met dat fijne gezellige feest was jij daar alleen met jouw geest nu ben je samen met mij en ben je er overal bij nooit laat ik jou alleen zonder mensen om je heen jij hoort nu bij mij jij hoort er nu overal bij kerst vier je niet alleen maar kerst vier je met mensen om je heen ik wil niet dat je hebt, verdriet ik wil dat jij bent net als ieder ander mens met jou eigen wens ik zal altijd bij je blijven ik zal gedichten voor je schrijven ik zal kerst met jou samen vieren samen met onze dieren samen zullen wij het vieren niet alleen jij samen met onze dieren ben jij het belangrijkste voor mij

geen mens wilt alleen zijn want samen zijn, dat is pas fijn je hebt iemand om je heen en je bent niet meer alleen kerst is een mooie gelegenheid je raakt je emotie even kwijt en kan genieten van het leven ook al is het maar voor even de mensen die leven op straat voelen zich gehaat want zij zijn met kerst alleen en zitten dan met kerst bij een steen mensen binnen hebben het fijn omdat ze bij meerdere personen zijn denk aan de arme mensen en niet alleen aan je eigen wensen geef die mensen een kans geef ze een kerstboom en krans dan kunnen zij met zijn allen kerst vieren en dat zal ze vast en zeker plezieren

O kleine boom, jouw sparrenbos is hier zo ver vandaan. Jij wist niet dat je op een dag bij ons in huis zou staan. Jij dacht alleen aan sparrenappels en aan zonneschijn, maar het licht dat hier gaat branden, zal van kaarsen zijn. En de slingers en de ballen zullen glanzen, dag en nacht. En als alle mensen slapen dan hou ik bij jou de wacht.

Ich kenn drei gute, deutsche Geselln
Mit großen Händen und Beinen schnelln;
Mit dicken Säcken auf breitem Buckel
Stampfen sie eilig durchs Land mit Gehuckel;
Haben Eis im Bart
Und grimmige Art,
Aber Augen gar milde;
Führn Äpfel und Nüsse und Kuchen im Schilde
Und schleppen und schleppen im Huckepack
Himmeltausendschöne Sachen im Sack.

All drei sind früher Heiden gewesen.
Der erst heißt Christoph: Auserlesen
Hat er in einer eisgrimmigen Nacht
Das Christkindel übers Wildwasser gebracht.
Rupprecht der zweite ist genannt:
Der fuhr voreinsten übers Land
Tief nächten in Gespenstergraus
Als Heidengott. Den Nikolaus,
Als wie der dritte ist geheißen,
Tät man als einen Bischof preisen.

Das ist nun all Legend und Mär.
Ich übernehme nicht Gwähr,
Daß just genau es so gewesen.
Habs nicht gesehn, habs nur gelesen.
Auf Schildereien jedermann
Die dreie freilich sehen kann.
Da ist der Rupprecht dick beschneet
Und derb gestiefelt fürder geht.
Drei Aepfel trägt der Nikolaus,
Sieht väterlich und ernsthaft aus.
Und Christophor im langen Bar
Ist heidenmäßig dick behaart,
Hat einen roten Mantel an
Und ist ansonst ein nackter Mann.

Die dreie nun, dass ihr es wisst,
Verehre ich als Mensch und Christ.
Sie sind so lieb und ungeschlacht
Und ganz aus deutschem Mark gemacht.
Mildherzig rauh, kratzhaarig lind,
Des deutschen Gottes Ingesind.

Die guten Knechte, reichen Herrn!
Sie dienen gern und schenken gern,
Wolln keinen Dank, wolln keinen Lohn,
Sind in sich selbst bedanklohnt schon.

Grüß Gott ihr dreie miteinand
Im lieben weiten deutschen Land!
Christoph, Rupprecht, Nikolaus!
Schüttet eure Säcke aus,
Schüttet sie mit Lachen,
Blickt mit hellen Augen drein
Und lasst wohl gesegnet sein
Eure Siebensachen.

Zugefügt (07-Dez.-2010, 17:49:48)
---------------------------------------------
Die Hirten

Himmels Botschaft ist erklungen;
Ach, ein wunderbarer Klang!
Engel haben uns gesungen
Einen seligen Gesang:
Heute sei das Kind erschienen,
Dem die Himmel ewig dienen.

Nun zu suchen seine Spuren
Und zu schau’n das Licht der Welt,
Führt uns Liebe durch die Fluren,
Liebe führt uns übers Feld.
Sprecht, wo seid ihr, liebe Boten,
Die uns jenen Gruß entboten?

Seitwärts lenken sich die Blicke,
Seitwärts, wo das helle Licht
Aus der alten, kleinen Hütte
Gar zu lieb und fröhlich bricht:
Wo sich unsre Stäbe neigen,
Scheinet alles hinzuzeigen.

Kommt ihr endlich in das Leben,
Alte Sehnsucht, alter Traum?
Kann die Erde dir nicht geben
Bessre Ruh’ und bessern Raum?
Wo die Tiere friedlich schlafen,
Liegt der Hirt bei seinen Schafen.

Sei gegrüßt, o holder Knabe,
Unsrer Hoffnung Morgenrot,
Aller Himmel höchste Gabe,
Aller Welten Himmelsbrot,
Angesagt von alter Kunde,
Meister in dem neuen Bunde!

Nimm den Stab mit zarten Händen,
Deinen sanften Hirtenstab,
Führe treu von allen Enden
Deine sel’ge Schar hinab,
Führe sie zum Kreuzestale,
Wo sie ruht in deinem Strahle.

Hirten, lasst und weitergehen,
Schallen soll der Lobgesang:
Ehre droben in den Höhen
Gott im hellen Sternenklang!
Friede soll nun auf der Erden,
Aller Menschen Freude werden!